Engelse oorlog

In 1795 werd afgesproken dat Frankrijk een garnizoen in Vlissingen mocht stationeren. Maar al snel namen de Fransen de volledige controle over, met een duidelijk doel: de invasie van Engeland. Vanuit Vlissingen en Antwerpen bouwden ze aan een enorme vloot.

De Engelsen zagen dit als een directe bedreiging. In 1809 volgde een grootschalige aanval: de Engelse expeditie op Walcheren. Vlissingen werd zwaar gebombardeerd en ging deels in vlammen op. Het stadhuis, twee kerken en tientallen huizen werden verwoest. De bevolking was al flink uitgedund door de spanningen, hoge kosten en handelsbeperkingen. Na het bombardement was de stad bijna gehalveerd in inwonertal.

Napoleon reageerde door Vlissingen verder te versterken. Huizen bij de wallen werden gesloopt, bastions en forten verrezen, en een bomvrije kazerne werd gebouwd. Toch konden de Fransen hun verdedigingsplannen niet volledig uitvoeren: in 1814 verlieten ze Nederland. Vlissingen bleef verwoest en berooid achter.

De stad krabbelde langzaam op, mede dankzij de komst van het Loodswezen en de Marinewerf.