Vlissingen in oorlog

Vlissingen is een frontstad. De stad heeft door de eeuwen heen vele verschillende oorlogen doorstaan, mede door haar strategische ligging aan de Westerschelde en de toegang tot de Noordzee. Al in de Tachtigjarige Oorlog (1568-1648) speelde de stad een belangrijke rol in de strijd van de Nederlanders tegen de Spaanse overheersing. Vlissingen werd in 1572 ingenomen door de Watergeuzen, wat een belangrijk keerpunt was in de opstand tegen de Spanjaarden.

Tijdens de Napoleontische oorlogen in het begin van de 19e eeuw was Vlissingen opnieuw een belangrijk strijdtoneel. In 1809 werd de stad zwaar gebombardeerd en ingenomen door een Brits expeditieleger tijdens de Walcherenexpeditie. Hoewel de Britten zich uiteindelijk terugtrokken, werd Vlissingen tijdens deze periode opnieuw verwoest en belegerd.

De meest ingrijpende periode in de geschiedenis van Vlissingen kwam tijdens de Tweede Wereldoorlog. De stad werd zwaar gebombardeerd door zowel de Duitsers als de geallieerden. In 1940 werd Vlissingen ingenomen door de Duitsers, die de stad versterkten als onderdeel van de Atlantikwall. In 1944 werd de stad het toneel van hevige gevechten tijdens de Slag om de Schelde, wat leidde tot haar bevrijding. Door de vele oorlogen heeft Vlissingen meerdere malen grote verwoestingen en wederopbouw doorgemaakt, maar het heeft altijd zijn veerkracht getoond.